Βιογραφικά/Σημειώσεις

Πανδής Βαγγέλης

Alone in a nightmare , 4:52 , ακουσματικό κομμάτι (tape)

BIO:  προπτυχιακός φοιτητής του τμήματος τεχνών ήχου και εικόνας . Έχει συμμετάσχει με συνθέσεις σε συναυλίες ηλεκτροακουστικής στα πλαίσια του φεστιβάλ του τμήματος καθώς και στα πλαίσια την ημερών ηλεκτρακουστικής 2018 .

*******************************************

Αννα Βασιλειάδη:
Γεννήθηκε στον Καναδά, αλλά μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε Μουσική Τεχνολογία και Ακουστική στο Ρέθυμνο (Κρήτη), ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών «Τέχνες και Τεχνολογίες του Ήχου» στο Τμ. Μουσικών Σπουδών του Ιόνιου Παν/μίου (Κέρκυρα), ενώ σήμερα, παραμένοντας στο ίδιο Τμήμα, κάνει το διδακτορικό της πάνω στην Ηλεκτροακουστική Σύνθεση, με θέμα «Ηχοτοπία Μικρόκοσμου» που βασίζεται κυρίως στην ηχοποίηση βιντεοσκοπημένων αποσπασμάτων βιολογικών διεργασιών. Διδάσκει Μουσική Τεχνολογία, Θεωρία Μουσικής και άλλα συναφή μαθήματα σε τμήμα Μουσικής Τεχνολογίας και Ηχοληψίας ιδιωτικής σχολής.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:
Η σύνθεση αυτή δημιουργήθηκε το 2017 για να συνοδεύσει ένα μικρό θεατρικό απόσπασμα κι έναν μονόλογο στο πλαίσιο μίας εκδήλωσης για τη νόσο Αλτσχάιμερ. Η μουσική έχει στόχο να αποτυπώσει άλλοτε το χάος και άλλοτε την ηρεμία που επικρατεί μέσα στο μυαλό ενός ανθρώπου που πάσχει από τη νόσο. Έχουν χρησιμοποιηθεί δεκάδες επεξεργασμένοι ήχοι και έχει χτιστεί αποκλειστικά σε ψηφιακό περιβάλλον.

************************************************

Σέργιος Σινάνης

Ο Σέργιος Σινάνης είναι συνθέτης σύγχρονης μουσικής.

Γεννήθηκε στην Αθήνα και πήρε τα πρωτα μαθήματα πιάνου σε ηλικία 6 ετών. Συνέχισε τις σπουδές του στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών όπου μελέτησε πιάνο, κιθάρα και ανώτερα θεωρητικά. Ολοκληρώνοντας τον κύκλο των κλασικών σπουδών του, παρακολούθησε σεμινάρια και μαθήματα ανάλυσης, σύνθεσης και μουσικολογίας με καθηγητή τον Ανάργυρο Δενιόζο. Έχοντας ως κέντρο των ενδιαφερόντων του τις συγχρονες πρακτικές και με μια πειραματική προσέγγιση στην μουσική του συνομιλεί και εμπνέεται από τις άλλες τέχνες, τη φιλοσοφία καθώς και από τη σύγχρονη επιστήμη. Στην αναζήτηση του για νέους ήχους και μορφές συνθέτει τόσο για ηλεκτροακουστικά μέσα, όσο και για ακουστικά μουσικά όργανα. Την περίοδο αυτή, ζει, δραστηριοποιέιται και συνεχίζει τις σπουδές του μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης.

edelweiss (2019) (dédié à la mémoire de Jessye Norman)
Ο θάνατος και η ζωή είναι τα θεμελιώδη ζητήματα αυτού του έργου: ο χρόνος, το νεανικό σφρίγος, κατάσταση που σώμα και πνεύμα βρίσκονται σε πλήρη θαλερότητα, το αγωνιώδες πέρασμα προς το σημείο του τέλους μαζί με εκείνο της νέας αρχής, όπου ο κύκλος κλείνει και επαναλαμβάνεται με αέναο τρόπο. Ο χρόνος διαστέλλεται και συστέλεται επιστρέφοντας στην πρωταρχική κατάσταση ύπαρξης. Οι μουσικές διαστάσεις, κι εκείνες, διαρκώς μεταμορφώνονται και εξελίσσονται εκφράζοντας την καθολική πορεία των πραγμάτων, τη δύναμη της δημιουργίας και την ανανέωση των μορφών της φύσης.Με την οριστική σιγή, ο κύκλος έχει ολοκληρωθεί.

Σέργιος Σινάνης, 2019

*******************************************************************

Μαριλού Θεολογίτη

 Έχει σπουδάσει Χημεία και αυτή τη στιγμή παρακολουθεί το πρόγραμμα «Τέχνες και Τεχνολογίες του Ήχου» στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Ασχολείται με την σύνθεση, την εκτέλεση και τον αυτοσχεδιασμό.

Προγραμματική σημείωση: το τσέλο, ένα όργανο παραδοσιακά «μελωδικό», μέσα σε μια ηλεκτροακουστική σύνθεση, βασισμένη εξ ολοκλήρου στους ήχους που παράγονται από αυτό, με την μελωδία και τον ρυθμό χωρίς την συνήθη πρωταρχική σημασία. Διαπλέκονται διάφορες ακουστικές πτυχές του: τα φυσικά χαρακτηριστικά (σώμα/κατασκευή), ήχοι μετά από ψηφιακή επεξεργασία, μουσικές φράσεις (gestures), στοιχεία του ρεπερτορίου του.

*********************************************************************

Ιωσήφ Παπαδόπουλος – Κλος

Γεννήθηκε στις 22 Ιουνίου 1991. Σπουδάζει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Ιονίου Πανεπιστημίου “Τέχνες και Τεχνολογίες του Ήχου”. Έχει συμμετάσχει σε μουσικές ομάδες. Πέρυσι κυκλοφόρησε το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ ως jussip.

“Η παρακάτω ιστορία είναι για τον Σπερνλμπερντ.

Μία μισή ρώγα σταφυλιού.
Τον καλύτερο φίλο που είχα ποτέ. Για μισή ώρα.”
“Ο Σπερντλ ήταν κάπως αιδιόμορφος και αιδιότροπος. Πολύ γευστικός.”

*******************************************************************************

Ο Επαμεινώνδας Π. Φασιανός (Epa Fassianos) είναι Έλληνας Συνθέτης Ηλεκτροακουστικής Μουσικής. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1982. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Γιόρκ (πτυχίο MA στη Moυσική Τεχνολογία) υπό την επίβλεψη του Καθηγητού Άντυ Χαντ και στο Πανεπιστήμιο του Σάσσεξ (πτυχίο MA στη Σύνθεση για Οπτικοακουστικά Μέσα και Κινηματογράφο, καθώς και πτυχίο MPhil στη Μουσική Σύνθεση) υπό την επίβλεψη του Καθηγητού Εντ Χιούζ. Οι σπουδές του επιπέδου BA στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκαν στον τομέα της Πληροφορικής και Τεχνολογίας Υπολογιστών. Επίσης, το 2003 απέκτησε Δίπλωμα στο Πιάνο, με τον Καθηγητού Δημήτρη Τουφεξή. Παράλληλα, απέκτησε τα αντίστοιχα Διπλώματα στην Αρμονία, Αντίστιξη και Φούγκα. Είναι κάτοχος Διδακτορικού Διπλώματος PhD στη Σύνθεση Ακουσματικής Μουσικής, το οποίο απέκτησε από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ (NOVARS Research Centre), υπό την επίβλεψη του Καθηγητού Ντέϊβιντ Μπερεζάν. Οι τομείς του ενδιαφέροντός του κατά τη διάρκεια της φοίτησής του στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ κάλυπταν την δημιουργία έργων Ακουσματικής Μουσικής με βάση διάφορες πτυχές της Ελληνικής Κουλτούρας (Θρησκεία, Παραδοσιακά Ελληνικά Μουσικά Όργανα, Μυθολογία). Από το 2014 έως και το 2018, τα έργα του έχουν ακουστεί σε οκτώ Φεστιβάλ <<MANTIS Festivals of Electroacoustic Music>> τα οποία διοργανώνονται από το ερευνητικό κέντρο <<NOVARS Research Centre>> του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ ανά έξι μήνες (Μάντσεστερ, Ηνωμένο Βασίλειο). Επίσης, τα έργα του έχουν εκτελεστεί: στο φεστιβάλ <<MA/IN Matera Intermedia Festival 2017>> (Ματέρα, Ιταλία), στο φεστιβάλ <<MISE-EN_Place Electroacoustic Music Festival 2018 – Bushwick Studios>> (Μπρούκλιν, Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής), στο φεστιβάλ <<Ecos Urbanos Electroacoustic Music Festival 2018>> (Πόλη του Μεξικού, Μεξικό), στο Συνέδριο: <<WOCMAT 2018 Conference: Electroacoustic Music Concert>> (Πόλη του Χσιντσού, Ταϊβάν), στο φεστιβάλ <<Dialogues Festival 2019>> (Εδιμβούργο, Σκωτία, Ηνωμένο Βασίλειο), στο φεστιβάλ <<Diffrazioni Firenze Multimedia Festival 2019>> (Φλωρεντία, Ιταλία), στο Φεστιβάλ Πειραματικής Ηλεκτρονικής Μουσικής <<Ηχόχρωμα XVIII>> (Ληντς, Ηνωμένο Βασίλειο), στο φεστιβάλ <<TAMA Music Festival>> (Τόκυο, Ιαπωνία), στο φεστιβάλ <<Espace Senghor>> (Βρυξέλλες, Βέλγιο), καθώς και στο Συνέδριο <<EASTN-DC 2018: European Art-Science-Technology Network for Digital Creativity>> (Μάντσεστερ, Ηνωμένο Βασίλειο). Η σύνθεσις του Επαμεινώνδα Π. Φασιανού <<Χρωματόκοσμος>> έλαβε το Πρώτο Βραβείο στην Κατηγορία Α’ στο Διαγωνισμό Ηλεκτροακουστικής Μουσικής <<MUSICA NOVA 2018>> στη Δημοκρατία της Τσεχίας (Πράγα), καθώς και το Τρίτο Βραβείο στο Διαγωνισμό Ηλεκτροακουστικής Μουσικής <<MUSICWORKS 2018>> στον Καναδά (Τορόντο). 

Η σύνθεσις του Επαμεινώνδα Π. Φασιανού <<ΗλεκτροΣαντούρι>>, επελέγη προς παρουσίαση και εκτέλεση στο Διεθνές Συνέδριο Ηλεκτροακουστικής Μουσικής ICMC 2019 / Φεστιβάλ Ηλεκτροακουστικής Μουσικής Νέας Υόρκης NYCEMF 2019 (Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής). Επιπλέον, το ίδιο έργο έλαβε Τιμητική Διάκριση στο Φεστιβάλ Σύγχρονης Μουσικής Ελβετίας <<ARS ELECTRONICA FORUM WALLIS 2019>>.

Πρόκειται για ακουσματικό έργο το οποίο περιέχει μετασχηματισμένους ηχοκόσμους που αναδύονται από το παραδοσιακό Ελληνικό όργανο που ονομάζεται Σαντούρι. Το όργανο αυτό χρησιμοποιείται κυρίως σε παραδοσιακές τελετές, όπως οι γάμοι ή τα νησιώτικα τοπικά πανηγύρια. Επέλεξα να χρησιμοποιήσω το όργανο αυτό με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο, εξερευνώντας τις δυνατότητες που παρέχει όσον αφορά την παραγωγή υψίσυχνων ήχων και τις κινήσεις που απαιτεί και χρησιμοποιώντας τον ιδιότυπο ήχο του ως βάση δημιουργίας μετασχηματισμένων ηχόκοσμων. Παρόλο που υπάρχουν αρκετά έργα ηλεκτρονικής μουσικής όπου χρησιμοποιείται το Σαντούρι, διαπίστωσα κατόπιν λεπτομερέστερης έρευνας ότι στα έργα αυτά το Σαντούρι χρησιμοποιείται στην συνήθη του μορφή, με την παράλληλη προσθήκη άλλων ηλεκτρονικών ήχων φόντου. Σε αντίθεση με αυτές τις συνθέσεις, το δικό μου έργο εισάγει νέες ηχοδομές με ήχους που προέρχονται από την χρήση του ιδίου του οργάνου ως το βασικό εργαλείο σύνθεσης.

**********************************************************************************

Γεννηθής στην Αθήνα το 1992, ο Φίλιππος Σακαγιάν ξεκίνησε την εκπαίδευσή του στο Μουσικό Λύκειο Αλίμου και στη συνέχεια συνέχισε τις σπουδές του στη μουσικολογία στο Πανεπιστήμιο Paris-VIII ενώ εξειδικεύεται στην τρομπέτα jazz. Ενδιαφέρεται σιγά-σιγά για τη σύγχρονη κλασσική μουσική και ξεκινάει σύνθεση στο ωδείο του St.Ouen με τον Martin Loridan. Στη συνέχεια σπουδάζει στο CRR του Παρισιού στην τάξη σύνθεσης της Édith Canat de Chizy και ηλεκτροακουστικής μουσικής του Régis Renouard Larivière ενώ κάνει μαθήματα και με τον συνθέτη Νικόλα Τζόρτζη. Απόφοιτος του 1ου βραβείου σύνθεσης (ομόφωνα συγχαρητήρια και βραβείο SACEM) δύο χρόνια αργότερα, συνεχίζει τις σπουδές του στο PSPBB με τον Jean-Luc Hervé προτού περάσει στο Conservatoire National Supérieur de Paris (CNSMDP) στην τάξη σύνθεσης του Stefano Gervasoni, των νέων τεχνολογιών με τους Luis Naón, Yan Maresz, Yann Geslin, Grégoire Lorieux και Oriol Saladriguez, και της ανάλυσης του Claude Ledoux οπου σπουδάζει μέχρι και σήμερα. Η μουσική του παίζεται σε διάφορα φεστιβάλ και ακαδημίες στη Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία και
Μεξικό.

Par l’usure: Όπως το εκδιδώμενο σώμα δεν είναι παρα τόπος και μαρτυρία φαντασιώσεων και φόβων, έτσι και τα «ηχητικά σώματα» κατοικούνται από τις προβολές του συνθέτη.
Μετασχηματισμένα από τη δύναμη που ασκεί η γραφή, αυτά τα ηχητικά σώματα που
συναρμολογούνται και επαναλαμβάνονται, δημιουργούν ένα νέο δίκτυο σημασιών, όπως μια μηχανή όπου τα διάφορα γρανάζια επικοινωνούν μεταξύ τους. Η τεχνική του «micromontage» είναι η βάση αυτής της μελέτης : χρησιμοποιήθηκε ακριβώς για να διαγραφεί το «προκαθορισμένο» από το «jeu-séquence» μέλλον αυτών των ηχητικών «οντοτήτων» προκειμένου να υποβληθούν σε νέους κανόνες. Αυτή η κυριαρχική στάση απέναντι στο υλικό υπήρξε και το σημείο εκκίνησης του έργου. Γενικότερα, η πρόκληση αυτού του κομματιού ήταν να δωθεί μια ρυθμική πλαστικότητα με μια αρθρωτή γραφή, και να δημιουργηθεί μια διαλεκτική μεταξύ διαφορετικών ηχητικών πλάνων, διαφορετικών χώρων και διαφορετικών χρονικοτήτων.

********************************************************************************

ANDI DHIMA
Composer, Sound Designer & Engineer, Video artist Member of HELMCA (Hellenic Electroacoustic Music Composers Association). Created The UMBRA Project in 2011 ,a collaborative platform to try out a new forms of expression with musicians and artists from different backgrounds The Umbra Project focuses on stereo tracks and live improvisations with various musical instruments, vocals, video art, performance & dance

MOIRA LAVELLE
Is an independent reporter based in based in Athens, Greece. She has a masters in Journalism, and Bachelors degrees in Classics and Women, Gender & Sexuality Studies. Outside of reporting she participates in several feminist and queer initiatives that aim to create art that is simultaneously joyful and emancipatory. She is especially interested in mixed media projects that queer narrative understandings.

We dance in merging dimensions , where everything and nothing exists, where worlds merges together
We dance in merging dimensions , where everything and nothing exists .
Swirling and swirling in chaotic winds , that cames from the past and future to fuse in to the present
A maelstrom of deafening sounds , tears the fabric of worlds apart
and put it back together in a constant , infinite spirals

*********************************************************************************

Γεωργία Καλοδίκη

Γεννήθηκε στην Αθήνα (1975) όπου σπούδασε κλασική κιθάρα, ανώτερα θεωρητικά και σύνθεση. Κατέχει δίπλωμα στην κλασική κιθάρα και στην σύνθεση (Α’ βραβείο, Μουσική Εταιρεία Αθηνών, 2004). Είναι πτυχιούχος του τμήματος Μουσικής επιστήμης και Τέχνης του πανεπιστημίου Μακεδονίας με ειδίκευση στην ΣύνθεσΗ, κάτοχος Master και Διδακτορικού από το GoldsmithsCollege του Πανεπιστημίου του Λονδίνου και υποψήφια Διδάκτωρ του τμήματος Μουσικών σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου της Κέρκυρας με αντικείμενο την ηλεκτροακουστική σύνθεση υπό την εποπτεία του Θεόδωρου Λώτη. Μεταξύ άλλων έχει συνεργαστεί και έχει λάβει παραγγελίες από την ALEA ΙΙΙ του Πανεπιστημίου της Βοστώνης, την Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, το Μέγαρο Μουσικής, το Πανεπιστήμιο Αθηνών, την Καμεράτα, το ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη, την Ορχήστρα των Χρωμάτων, το SMC/ICMC και το MateraElectronicMusicFestival. Έχει γράψει μουσική για τον κινηματογράφο συμμετέχοντας στον κύκλο των φεστιβάλ Βωβού Κινηματογράφου του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη (περίοδος 2010-2012). Έργα της έχουν παιχτεί στο Στο θέατρο έχει συνεργαστεί με την Ρούλα Πατεράκη, την Ευαγγελία Θαλασσινή και τον Ηλία Ευαγγελίδη. Είναι μόνιμος συνεργάτης του περιοδικού της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών «Πολύτονον», μέλος της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών και του ΕΣΣΗΜ. Μουσική της κυκλοφορεί από την SubwaysRecords.

NATURALSPECTRUMS: Το έργο NaturalSpectrums είναι ένα στέρεο ακουσματικό έργο 6 λεπτών βασισμένο σε ηχοτοπία ποικίλων βιότοπων τα οποία συμπλέκονται διαδραστικά με ήχους φλάουτου, κιθάρας και κρουστών οργάνων. Η σύνδεση των δύο κόσμων γίνεται με κοινό τόπο ηχητικές καταστάσεις που δημιουργούν συνειρμούς και συμβολικές αναφορές μιας πληθώρας ηχητικών μεταμορφόσεων. Γίνεται χρήση των λογισμικών Ableton, Cubase και MaxMSP.

*********************************************************************************

Ο Νίκος Κανελάκης κατάγεται απο τη Θεσσαλονίκη. Είναι τελειόφητος του τμήματος
Μουσικών Σπουδών του Ιονίου Πανεπιστημίου με αντικείμενο τη Σύνθεση
Ηλεκτροακουστικής μουσικής. Παράλληλα ασχολείται με τα ψηφιακά μέσα, το ραδιόφωνο
αλλά και τη σύνθεση ηχοτοπίων.
Spaces and Places (2019):
Το έργο αναπτύσσει έννοιες όπως το ταξίδι, τη μετάβαση, το διάβα και την ιδέα της
στιγμιαίας ύπαρξης μας σε ένα φυσικό ή μη τοπίο. Ακολουθώντας αυτήν την ιδέα το έργο
εμφανίζει σκηνές σε διαφορετικούς «χώρους και μέρη» άλλους να παρουσιάζονται από τον
ηχητικό ορίζοντα, άλλους να ξεπροβάλλουν από το αστικό περιβάλλον και άλλους να
αναδύονται από το υπέδαφος. Το έργο αυτό είναι αποτέλεσμα της εθελοντικής
συμμετοχής μου στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Το Ηχοτοπίο στο Οποίο Ζούμε» μέσω του
ΕΡΗΜΕΕ και του Ιονίου Πανεπιστημίου.

*********************************************************************************

Άκης Δαούτης

Γιος του ιατρού Βασιλείου Δαούτη από το Πελόπιο της Αρχαίας Ολυμπίας και της Μαρίας το γένος Αρώνη από την Αθήνα. Σε ηλικία 15 ετών άρχισε μαθήματα κλασικής κιθάρας. Αποφοίτησε από το Κολέγιο Αθηνών το 1979. Το 1980 πήγε για πανεπιστημιακές σπουδές στις Η.Π.Α. (B.A.,πτυχίο φυσικοχημείας,1983, College of Wooster,Ohio). Παράλληλα σπούδασε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, μαθηματικά, θεωρία μουσικής τζαζ και πήρε μαθήματα κλασικής κιθάρας από τον Αντρέϊ Μεντζούκωφ. Το 1984 εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο όπου παράλληλα με τις μεταπτυχιακές του σπουδές στη φυσικοχημεία, μελέτησε σύνθεση ηλεκτρονικής μουσικής με τον Μαρκ Φίλιπς. Από το 1986, ολοκληρώνοντας το σεμινάριο των Χάρη Ξανθουδακη, Δημήτρη Καμαρωτού και Στέφανου Βασιλειάδη, αρχίζει να εργάζεται στο σύστημα της Πολυαγωγίας του Ιάννη Ξενάκη. Το πρώτο του έργο, Crystal Forest (Κρυστάλλινο δάσος) για μαγνητοταινία είναι φτιαγμένο στο σύστημα της πολυαγωγίας (UPIC) του ΚΣΥΜΕ και έχει ως αρχική πηγή ήχους κρυστάλλων. Η επόμενη σύνθεση του, Solar Rain (Ηλιακή βροχή, 1987) βραβεύτηκε με διεθνή διάκριση στο 15ο Φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής, στην Μπουρζ (Bourges) της Γαλλίας και το 1988 το έργο του Into the Light προκρίθηκε από την διεθνή επιτροπή για τις Παγκόσμιες Μουσικές Ημέρες 1988 του Χονγκ-Κονγκ. Παράλληλα με την ηλεκτρονική μουσική έχει γράψει τραγούδια σε ύφος φανκ, ροκ και ρέγκε, έχει κάνει βραβευμένες ενορχηστρώσεις για την δισκογραφία, αλλά και μουσική για θέατρο, διαφημίσεις (πολλές από τις οποίες έχουν διακριθεί σε Ελλάδα και εξωτερικό), ντοκιμαντέρ και κινηματογράφο (Από την άκρη της πόλης, Δεκαπενταύγουστος του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, Μάτια από νύχτα του Περικλή Χούρσογλου και άλλων). Είναι μέλος του Δ.Σ. του ΚΣΥΜΕ και διδαξε 6 χρόνια στο τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ.

My Haunting Sins  (2013) : Το εργο αποτελειται απο ημιτονοειδη σηματα(sine waves).

********************************************************************************

Ο Θανάσης Επιτήδειος ασχολείται με την ηλεκτροακουστική μουσική, την ηχητική
επένδυση εικόνας και την καλλιτεχνική επεξεργασία με πολυμέσα. Είναι
Μεταπτυχιακός φοιτητής του ΔΠΜΤ Τέχνες και Τεχνολογίες του Ήχου του Ιονίου
Πανεπιστημίου και πτυχιούχος του τμήματος Τεχνολογίας Ήχου και Μουσικών
Οργάνων του ΤΕΙ Ιονίων Νήσων. Από το 2009 και έκτοτε είναι μέλος του Ελληνικού
Συνδέσμου Συνθετών Ηλεκτροακουστικής Μουσικής (ΕΣΣΗΜ) και έργα του έχουν
εκτελεσθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Liquid dreaming: Στο έργο αυτό εκφράζω την ανάγκη του ατόμου για ελεύθερη κατάδυση στα βαθιά νερά του υποσυνείδητου, όχι ως απάρνηση του κόσμου, αλλά ως αναγνώριση της
ψευδαισθητικής και ονειρικής φύσης του. Τεχνικά το έργο έχει δημιουργηθεί από
λευκό θόρυβο, όπως τα κύματα και ο αέρας και από ηχογραφημένους ήχους.

*********************************************************************************

Στέλιος Γιαννουλάκης

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, Βιοϊατρική Τεχνολογία, M.A. Ψηφιακή Μουσική Τεχνολογία, Ph.D. Ηλεκτροακουστική Σύνθεση. Συνθέτει και παρουσιάζει μουσική με ψηφιακά και αναλογικά μέσα, σόλο ή σε ποικίλες δημιουργικές συνεργασίες που περιλαμβάνουν θέατρο, χορό, video, κινηματογράφο, ηχητικές εγκαταστάσεις και παιχνίδια. Μουσικές παραγωγές, αυτοσχεδιασμός, αυτοσχέδια μουσικά όργανα, μουσικά εργαστήρια για παιδιά. Τελευταία ασχολείται με την ανάπτυξη video games. Παίζει και ηχογραφεί με τα σχήματα RSLG Quartet, Fallstreak.Hole, EleΚtroΒalΚana, και σαν Schema Musicalis. Διακρίσεις σε διεθνείς διαγωνισμούς σύνθεσης, συμμετοχές σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ. Ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Συνδέσμου Συνθετών Ηλεκτροακουστικής Μουσικής. <https://soundcloud.com/stgiann> , <https://giannoulakis.bandcamp.com>, <http://steliosgiannoulakis.wordpress.com>

Particle Chant (2019)
Πρώτη εκτέλεση
Συνέλεξα μεγάλο αριθμό από στικτούς και κοκκώδεις ήχους, χρησιμοποιώντας κυρίως αναλογικά synthesizers και μικρόφωνα επαφής σε αντικείμενα, αλλά και διάφορες τεχνικές σύνθεσης και επεξεργασίας ήχου που μου επέτρεψαν να πάρω τις επιθυμητές υφές από ποικίλο άλλο ηχητικό υλικό. Στόχος μου αρχικά ήταν ένα αυστηρά μονομορφικό κομμάτι, κάτι σαν σπουδή στη συνδιαλογή κόκκων, στην πορεία όμως και καθώς η διάρκεια του έργου μεγάλωνε, αποφάσισα να εισάγω στο έργο πρόσθετους, αντίθετης φύσης ήχους. Αυτούς τους δημιούργησα από το υπάρχον υλικό ή και εκ νέου. Τελικά το έργο βρίσκει μια ευαίσθητη ισορροπία ανάμεσα στο στικτό και το συνεχές, το “τοπίο” και την “παρουσία”, ακολουθώντας μια από τις κύριες συνθετικές μου ανησυχίες – τη ένωση και διαλεκτική μεταξύ αντίθετων και συμπληρωματικών ηχητικών μορφών προς μια δυναμική ισορροπία.

**********************************************************************************

Κώστας Μόσχος
Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε ανώτερα θεωρητικά και σύνθεση με τον Γ. Ιωαννίδη και ηλεκτρονική και computer-music, διεύθυνση ορχήστρας και μουσικολογία στην Γαλλία και Γερμανία ενώ παρακολούθησε σεμινάρια με τους Ι. Ξενάκη, P. Boulez, St. Reich, M. Kagel, K. Stockhausen και J. Cage. Παράλληλα έκανε σπουδές Αρχιτεκτονικής, Φωνολογίας και Βυζαντινολογίας. Έχει γράψει 70 έργα για διάφορους τύπους συνόλων, Θέατρο, Χορό, Κινηματογράφο, performances και διαδραστικές εγκαταστάσεις, που έχουν εκτελεστεί σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες και την Αμερική. Είναι πρωτοπόρος της computer-music στην Ελλάδα ξεκινώντας να χρησιμοποιεί Η/Υ στη μουσική δημιουργία ήδη από τις αρχές του ‘80.
Δίδαξε στις Μουσικές Ακαδημίες της Κολωνίας, του Essen, της Βασιλείας, στο Darmstadt, στον μεταπτυχιακό κύκλο της ΑΣΚΤ, το Ωδείο Αθηνών, ενώ πραγματοποίησε διάφορα σεμινάρια μεταξύ άλλων στο ΚΣΥΜΕ, το ΙΕΜΑ, στην Αρχιτεκτονική ΕΜΠ, στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΑΠΘ και το Παν. Αιγαίου.
Το συνθετικό του ύφος προέρχεται από το χώρο της «λόγιας» μουσικής και χαρακτηριστικό του είναι το νεωτεριστικό, συχνά πειραματικό ύφος, που χρησιμοποιεί συχνά ως εργαλείο την τεχνολογία, άλλοτε με στοχαστική – αλγοριθμική προσέγγιση και άλλοτε μέσω διαδραστικών συστημάτων σε πραγματικό χρόνο. Συνεργάζεται επίσης συχνά με εικαστικούς καλλιτέχνες (όπως Μ. Σπηλιόπουλος, Έ. Παπαδημητρίου, Γ. Γυπαράκης, Θ. Ζαφειρόπουλος κ.α.), είτε πλαισιώνοντας το εικαστικό τους έργο είτε συνδιαμορφώνοντας  πολύτεχνες εγκαταστάσεις, ενώ έχει γράψει και τραγούδια για το θέατρο και διάφορους εκτελεστές.
Έργα του έχουν παιχτεί σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, τα φεστιβάλ Πάτρας και Πέτρας, Ελευσίνας, το Μέγαρο Μουσικής, ενώ έχουν παρουσιαστεί σε διάφορες γκαλερί και στο ΕΜΣΤ.

Ναστάζια Μπέικοφ
Γεννήθηκε στην Αθήνα ενώ έχει ζήσει στο Βόλο, Κύθηρα και Ρέθυμνο. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής Ρεθύμνου. Έλαβε μέρος στο ερευνητικό πρόγραμμα ‘Αρχιμήδης ΙΙ» πάνω στην Ακουστική Ανάλυση Της Φωνής Της Σοπράνο ενώ είναι μεταπτυχιακή φοιτήτρια του μεταπτυχιακού «Jazz μουσική και αυτοσχεδιασμός με νέες τεχνολογίες» του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ.
Έχει τραγουδήσει με την Big Band του Δήμου Αθηναίων, την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της Ε.Ρ.Τ., την Love Affair Big Band, Valentino Trio, Jazzuars / Perlebaha, BlackJack, Deja Voodoo, Gripsy Spicy, Hi-Rollers, H.U.M.A.N. Vocal Group κ.α.

«Συνέργεια», για ένα εκτελεστή και υπολογιστή σε πραγματικό χρόνο (2019), 6’
Το έργο ανήκει στην ενότητα των έργων αυτοσχεδιαστικού χαρακτήρα με διαδραστική παραγωγή ήχου σε πραγματικό χρόνο, που ξεκίνησα από το 1985. Είναι για ένα εκτελεστή (εν προκειμένω φωνή) και υπολογιστή. Ο υπολογιστής καταγράφει και αναλύει μουσικά τον εκτελεστή και παράγει σε πραγματικό χρόνο νέα ηχητικά συμβάντα, συμμετέχοντας διαλεκτικά στην πορεία του έργου.

**********************************************************************************

Ο Νικόλας Βαλσαμάκης συνθέτει και διδάσκει ηλεκτροακουστική μουσική και σύνθεση ήχου. Είναι ιδρυτικό μέλος του «Ελληνικού Συνδέσμου Σύνθετων Ηλεκτροακουστικής Μουσικής» (ΕΣΣΗΜ). Διδάσκει στο τμήμα Μουσικής Τεχνολογίας & Ακουστικής του ΕΛ.ΜΕ.ΠΑ. στο Ρέθυμνο όπου είναι υπεύθυνος για το στούντιο Μουσικής Διάδρασης και Πολυφωνίας.

Le Jardin Secret (2019): Ο Μυστικός Κήπος είναι ένα ηχοτοπίο μαγικού ρεαλισμού, μια ηχητική ετεροτοπία, ένας αναδιπλωμένος χρoνο-τόπος ενός κόσμου άλλου, καταφύγιο και ορμητήριο, κρυφό σημείο συνάντησης και τόπος υπερβατικής περιπλάνησης, πέρασμα πουλιών άλλων που μιλάνε γλώσσες άλλες, μια μεταβαλλόμενη κατάσταση όπου καθετί ξένο παρουσιάζεται οικείο και κάθε τι γνωστό επανασυστήνεται ανανεωμένο. Η σύνθεση βασίζεται αποκλειστικά στη συνδυαστική διασταύρωση και μορφοποίηση επιμέρους ηχογραφημάτων από φωνές πουλιών. Διαδικασία που επέτρεψε τη δημιουργία ενός μεγάλου αριθμού από δευτερογενείς υβριδικούς ήχους, που ανταλλάσουν τονικά περιγράμματα, μικρο-ρυθμούς, παλμικότητες, χροιές και χωρικότητες. Κατά την τεχνική διαδικασία, εκτός από συνέλιξη, φιλτράρισμα και μοντάζ, καμιά άλλη επεξεργασία δεν έχει εφαρμοσθεί. Πέρα από λίγες στιγμές όπου παρατίθενται ανεπεξέργαστα αποσπάσματα από κάποια από τα πρωτογενή ηχογραφήματα, τα υλικά που παρουσιάζονται είναι ως επί το πλείστον συντεθειμένα ηχητικά γεγονότα.  Πολλαπλά στρώματα παραλλαγών κάθε ήχου παράγουν ένα αμάλγαμα φωνών και χώρων, τόσο οικείων όσο και ιδιόμορφων σε μία συνεχή ροή μεταμορφώσεων. Φωνές αντηχούν μέσα από άλλες φωνές, φωνές μέσα από χώρους, χώροι μέσα από φωνές, χώροι μέσα από χώρους. Έτσι, με κάποιο τρόπο, οι επιμέρους χώροι και φωνές αναδιπλώνονται μεταξύ τους, όπως αναδιπλώνεται παρελθόν, παρόν και μέλλον.

Το έργο ολοκληρώθηκε στα πλαίσια του ερευνητικού προγράμματος «Τo ηχοτοπίo στo οποία ζούμε».

**********************************************************************************

Βασίλης Ρούπας: Συνθέτης, πιανίστας, αυτοσχεδιαστής, ιδρυτικό μέλος του ΕΣΣΗΜ και μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ακουστικής Οικολογίας. Συνθέτει κυρίως ηχοτοπία. https://vassilisroupas.wordpress.com

HEAVEN: O Παράδεισος είναι μια εξαιρετικά ασταθής κατάσταση (μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε κόλαση). Το έργο συμμετείχε στο πρόγραμμα Erasmus+ με τίτλο «Το ηχοτοπίο στο οποίο ζούμε». Χρησιμοποιήθηκαν ηχογραφήσεις που έγιναν στα πλαίσια του προγράμματος.

*********************************************************************************

Ο Παναγιώτης Κόκορας (1974) μετά τις μουσικές του σπουδές στην Ελλάδα με τους Γιάννη Ιωαννίδη, Ανρί Κεργκομάρ, Κ. Βαρότση και Ε. Ασημακόπουλο πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές Μαστερ και Διδακτορικού στη σύνθεση και μουσική τεχνολογία στο πανεπιστήμιο του Γιορκ στην Αγγλία με υποτροφίες από την Βρετανική Ακαδημία και τη Μουσική υποτροφία Αλεξάνδρας Τριάντη. Έχει λάβει παραγγελίες από τα πανεπιστήμια του Χάρβαρντ, Γιορκ, Αθηνών, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Ένωση Ελλήνων Μουσουργών, IRCAM, ZKM, IMEB, Siemens Musikstiftung, Gaudeamus, MATA, ΒΝΜΙ, Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο. Έργα του έχουν πετύχει σημαντικές διακρίσεις σε 75 διεθνείς διαγωνισμούς ενώ έχουν μεταδοθεί από το ραδιόφωνο και παρουσιαστεί σε Φεστιβάλ περισσότερες από 800 φορές σε όλο τον κόσμο. Είναι υδριτικό μέλος του «Ελληνικού Συνδέσμου Σύνθετων Ηλεκτροακουστικής Μουσικής» (ΕΣΣΗΜ), και υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου και πρόεδρος τα έτη μεταξύ 2004 και 2012. Έχει διδάξει στο Τμήμα Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστήμιο, το Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στο Μητροπολιτικό Κολέγιο και στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας Θεσσαλονίκης. Από το 2012 ζει και εργάζεται ως Αναπληρωτής καθηγητής και διευθυντή του Κέντρου Πειραματικής Μουσικής και Πολυμέσων στο University of North Texas στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. www.panayiotiskokoras.com

Το Granular Mosaicing είναι μια ηλεκτροακουστική σύνθεση που ολοκληρώθηκε στα στούντιο του Κέντρο Πειραματικής Μουσικής και πολυμέσων – CEMI, University of North Texas. Ο τίτλος αναφέρεται σε μια διαδικασία μικροσκοπικής ανασύνθεσης ήχων φλάουτου από ηχητικά θραύσματα άλλων ετερογενών ήχων που έχουν αναλυθεί και ταξινομηθεί με βάση τα φασματικά τους χαρακτηριστικά. Στο έργο υπάρχουν στιγμές όπου ήχοι shakuhachi μεταμορφώνονται από αρμονικές ακολουθίες εγχόρδων του Gustav Holst, σε ένα βρυχηθμό λιονταριού. Γρήγορα περάσματα από ήχους φλάουτου ανταγωνίζονται με ήχους φερμουάρ και σκυλιών που σταδιακά ξεθωριάζουν από τους παλμούς του Rite of Spring του Στράβινσκι ή των διαλογιστικών φωνητικών του Stockhausen από το έργο Stimmung.

**********************************************************************************

Κατερίνα Τζεδάκη, Katerina Tzedaki

Η Κατερίνα Τζεδάκη σπούδασε στην Αθήνα (1984-1993) θεωρητικά της μουσικής με τον Γιάννη Ιωαννίδη και τεχνικές της ηλεκτροακουστικής μουσικής και μουσική πληροφορική σύνθεση με τους Στέφανο Βασιλειάδη, Δημήτρη Καμαρωτό και Θανάση Ρικάκη. Παρακολούθησε το διετές σεμινάριο «Χρόαι» που οργάνωσε το Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας (Κ.ΣΥ.Μ.Ε.). Πολλές από τις συνθέσεις της ηλεκτροακουστικής μουσικής αυτής της περιόδου πραγματοποιήθηκαν στο Κ.ΣΥ.Μ.Ε. Στη συνέχεια μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη (1993), όπου ανέλαβε τον συντονισμό του Εργαστηρίου Μουσικής Πληροφορικής του Προγράμματος Ψυχοακουστικής του Α.Π.Θ, μέχρι το 2000. Κατά την διάρκεια της παραμονής της στην Θεσσαλονίκη, συμμετείχε σε διάφορες ερευνητικές ομάδες με αντικείμενα σχετικά με την μουσική αντίληψη, ενώ παράλληλα δίδαξε στα ετήσια σεμινάρια μουσικής πληροφορικής σύνθεσης που οργάνωσε το Πρόγραμμα Ψυχοακουστικής. Το 1995 επισκέφτηκε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για δύο μήνες με υποτροφία του Προγράμματος Ελληνικών Σπουδών του Princeton University, για την πραγματοποίηση της έρευνας με αντικείμενο “Physical Modeling of Ancient Elgin Auloi”, σε συνεργασία με τον καθηγητή Perry Cook (Princeton University). Παράλληλα είχε τη ευκαιρία να παρακολουθήσει σεμινάρια σύνθεσης και διαλέξεις των Paul Lansky, Luis Andriessen, Brian Ferneyhough, Tristan Murray, Brad Garton κ.α. Το 1997 εργάστηκε στην οργάνωση του ICMC’ 97 (music collection). Πήρε Μάστερ στη Σύνθεση Ηλεκτροακουστικής Μουσικής από το City University στο Λονδίνο το 2002, και τον Μάιο του 2012 ολοκλήρωσε επιτυχώς διδακτορικό στην σύνθεση ηλεκτροακουστικής μουσικής στο De Montfort University με καθηγητή τον Simon Emmerson.Από το 2003 εργάζεται σαν εργαστηριακός και επιστημονικός συνεργάτης στο Τμήμα Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου (πρώην ΤΕΙ Κρήτης). Έχει γράψει μουσική κυρίως αλλά όχι και αποκλειστικά για ηλεκτροακουστικά μέσα. Είναι ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Συνδέσμου Συνθετών Ηλεκτροακουστικής Μουσικής και της Ελληνικής Εταιρείας Ακουστικής Οικολογίας.

Τσίου – Tsiou duration 14:02, June 2019

Το έργο ολοκληρώθηκε στα πλαίσια του ερευνητικού προγράμματος Erasmus+ : «Τα ηχοτοπία στα οποία ζούμε». Χρησιμοποιήθηκαν ηχογραφήσεις που έγιναν στα πλαίσια του προγράμματος στην Ιταλία, την Ελλάδα και την Πορτογαλία από τους Orlandini Valerio, Pinto Joao Castro, Manfrendi Clemente, Φίλιππος Θεοχαρίδης και Κατερίνα Τζεδάκη και κάποιες προσωπικές ηχογραφήσεις από την Μόσχα. Τα ερωτήματα που με απασχόλησαν στην σύνθεση αυτού του έργου σχετίζονται με τα ηχητικά κοινά: Υπάρχουν ήχοι που μοιραζόμαστε με άλλους που ζουν σε μέρη, σπίτια και παρέες μακρινές από εμάς; Και ποιοί είναι αυτοί; Υπάρχουν ηχητικά κοινά? (αντίθεση: Τι είναι τα ηχητικά κοινά?)
Ότι και εάν είναι, εάν όντως είναι, συμπεριλαμβάνουν τους ήχους των υδάτων, του ανέμου, της θάλασσας και των πουλιών; Μήπως κάποια από αυτά τα μοιραζόμαστε και με άλλα είδη στον πλανήτη Γη?
Στο έργο ένα μυθικό πτηνό- ένα από τα πρώτα στον πλανήτη, τόσο αρχαίο που και το όνομα του έχει ξεχαστεί πια. μας διηγείται ιστορίες για τους ήχους και τα ταξίδια τους σε διάφορους τόπους και χρόνους. Τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν: Ανάλυση και ανασύνθεση ηχητικών δειγμάτων, μοντάζ, μίξη και συνέλιξη ηχοτοπίων.

end*******************************************************************************